Het klaverblad. Romancen, legenden, sagen

[p. 61]

Sinte Catharina van Senen.

Cathrina bezorgde een oud vrouwekensbed,
Van ziel en van lichaem al even besmet,
En stond als een bloem bij een giftige plant.
Daer hielden haer geuren en kleuren ook stand;

Als een lelie te midden der doornen.

Die oude belasterde 't hartje zoo kuisch;
De Christene dacht aen het bloedige kruis;
Maer eens op een' nacht dat, wen 't vrouwken al sliep,
De maegd zich in 't bidden een hemel nog schiep,

Als een lelie te midden der doornen,

Een roozenkrans dragend en dorenenkroon
(Nooit was er een bruidgom op aerde zoo schoon),
Verscheen haer de glanzende Christus, en zeî:
‘Mijn bruid, Catharina, kies eene van beî,

Als een lelie te midden der doornen.’

Cathrina, verstommend voor 't goddelijk woord,
Stak blijde haer hand naer de dorenen voort:
‘Ik pluk u eens roozen in 't schoon Paradijs,
Mijn bruid, in der waerheid, gij handelt zeer wijs;

Als een lelie te midden der doornen.’

Zij drukte op het hoofd zich de doreneńkroon:
Nooit was er een bruid op der aerde zoo schoon.
Als dorens haer kwetsten dan dacht zij aen God,
En dankte hem teêr voor haer zalige lot.

Als een lelie te midden der doornen.