stasimon

Etym: Gr. stasimos = stilstaand; vandaar: standlied.

In de oude Griekse tragedie functioneerde de stasimon als een gezongen intermezzo tussen twee bedrijven dat door een staand koor (vandaar ‘standlied’) werd gezongen. Oorspronkelijk kende de tragedie meerdere stasima als scheiding tussen de ‘epeisodia’ (episode-1). Vaak werden deze tussenkoren dansend uitgevoerd. In Sophocles’ Antigone (ca. 442) komen deze stasima voor.

Later werden ze vervangen door de reien of koren (rei-1, koor), zoals die in de klassieke tragedie een rol speelden en in het 17^de-eeuwse drama werden overgenomen, bijv. door Vondel in diens tragedies.

Lit: H.D. Gelfert, Die Tragödie: Theorie und Geschichte (1995) • M.S. Silk (red.), Tragedy and the tragic. Greek theatre and beyond (1996).