Algemeen letterkundig lexicon

stapelspel

Etym: Ned. stapel = opgestapeld < meervoudig, meerlagig.

Stapelspelen horen tot het niet-klassieke drama van de renaissance. Een stapelspel is een op een novelle gebaseerd meerdelig toneelstuk, een dramatische cyclus van verscheidene delen onder één titel, waarbij elk deel een eigen titelpagina, een eigen lijst van personages en soms een eigen genreaanduiding heeft. De eerste delen hebben altijd een open eind; pas in het slotdeel worden de verhaaldraden afgehecht.

In Nederland is dit genre beoefend door Theodore Rodenburgh met zijn Keyser Otto den derden, en Galdrada (1616), Melibea (1618), Hertoginne van Savoye, en Don Juan de Mendossa (1619), Hoecx en Cabeliauws (1628) en Sigismund en Manuella (1635).

Lit: W. Abrahamse, Het toneel van Theodore Rodenburgh (1574-1644) (1997).

stanze zie stanza

stasimon