Algemeen letterkundig lexicon

faction

Etym: Eng. samenvoeging van ‘fact’ en ‘fiction’.

Op feiten berustende documentaire voorstelling van gegevens. De term wordt meestal gebruikt in contrast met fictie. Terwijl fictie een subjectieve wereld creëert die steeds een min of meer vertekende voorstelling brengt van de werkelijkheid, streven de beoefenaars van faction naar een objectieve weergave van de feiten op basis van verslagen en documenten. Toch houdt ook faction meestal een moment in van keuze en van stellingname tegenover bepaalde situaties en levensomstandigheden in de hedendaagse samenleving (bijv. G. Wallraff, Ganz unten, 1985).

De term werd voor het eerst gebruikt i.v.m. de Amerikaanse literatuur van de jaren 60 uit vorige eeuw en blijft in die context verbonden met namen als T. Capote (In cold blood, 1966) en N. Mailer (Armies of the night, 1968), die schreven met het ideaal van de oorlogsverslaggever voor ogen (New Journalism). Een populaire vorm van faction is de narratieve historiografie/biografie, waarin men op basis van documenten (brieven, notariële akten, rekeningen) probeert het verleden te reconstrueren. Bijv. E. le Roy Ladurie, Montaillou, village occitan de 1294 à 1324 (1975); B. Raskin, De eeuw van de ekster (1994). Zie ook docudrama en docu novel.

Lit: R. Weber, The Literature of fact (1980) • J. Hellmann, Fables of fact. The new journalism as new fiction (1981) • L.O. Sauerberg, Fact into fiction. Documentary realism in the contemporary novel (1991).

factie

factor