Algemeen letterkundig lexicon

ditrochee

Etym: Gr. di = twee; trochaios (pous) = snel lopende (voet).

Term uit de klassieke prosodie waarmee een metrische vorm wordt aangeduid die bestaat uit twee trocheeën die samen een trocheïsche dipodie vormen.

Zo bevat het volgende vers van Vondel twee ditrocheeën:

Cōnstăntījntjĕ, ’t zālĭch kījntjĕ

De ditrochee is één van de versvoeten die vallen onder de dimeter.

dithyrambe

dittografie