Algemeen letterkundig lexicon

conte

Etym: Fr. conter = vertellen.

Korte verhaalvorm verwant met, maar verschillend van de novelle doordat de eis van waarschijnlijkheid vervalt. Vandaar dat de term gewoonlijk wordt voorbehouden voor diverse soorten van ‘wonderlijke’ vertellingen (contes merveilleux): contes de fées (sprookjes; bijv. Contes de ma mère l’Oye van Perrault), contes orientaux (bijv. Duizend-en-een-nacht), contes philosophiques (conte philosophique) (bijv. Candide van Voltaire) en contes fantastiques (Maupassant, E.A. Poe; zie fantastische literatuur). Niet zelden hebben zulke vertellingen een moraliserende bedoeling. Men spreekt dan van ‘conte moral’ of ‘conte édifiant’.

Lit: J. Bellemin-Noël, Les contes et leurs fantasmes (1983) • J.P. Aubrit, Le conte et la nouvelle (1997).

contaminatie

conte philosophique