Algemeen letterkundig lexicon

minuskelcursief

Etym: Lat. minusculus = nogal klein; cursus = het lopen.

Benaming voor het cursieve, lopende minuskelschrift dat in de 3^de eeuw n. Chr. de oudere Romeinse majuskelcursief (capitalis cursiva) verdringt en daarom ook wel de nieuwe Romeinse cursief genoemd wordt. De minuskelcursief hield in sommige streken tot laat in de 8^ste eeuw stand en transformeerde in een aantal boek- en gebruiksschriften met regionale en ‘nationale’ varianten.

Minuskel cursief op papyrus. [bron: B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988), p. 121].

Lit: J. Mallon, L'histoire et ses méthodes (1961), p. 553 e.v. • J.J. John, ‘Latin paleography’ in J.M. Powell (red), Medieval studies. An Introduction (1976), p. 12-13.

minstreel

minuskelschrift