Algemeen letterkundig lexicon

monopedie

Etym: Gr. monos = alleen, enig; Lat. pes/pedis = voet.

Term uit de prosodie voor die vorm van monometrie (monometer), ook wel monopodie genoemd, waarin de afzonderlijke versvoet als zodanig ervaren of geteld wordt. Men zal dit verschijnsel vooral daar aantreffen waar versvoetgrens en woordgrens samenvallen. Zo overheerst trocheïsche (trochee) monopedie in de volgende regel van Jacobus Bellamy:

Līevĕ / Fīllĭs / schōoně/ Fīllĭs! / wēllŭst / vān mĭjn / jēugdĭg / lēvĕn!
(Gezangen mijner jeugd, ed. Buijnsters, z.j., p. 25)

Wanneer een dergelijke versvoet niet als afzonderlijke eenheid naar voren komt (door het samenvallen met de woordgrens), maar veeleer onderdeel is van een groter ritmisch (ritme) geheel, kan men te maken hebben met dipodie dan wel tripodie.

Sommigen reserveren de term 'monopedie' voor een versregel bestaande uit één enkele soort versvoet.

monometer

monopodie zie monopedie