Algemeen letterkundig lexicon

hypostasis

Etym: Gr. hupo-stasis = wat onder (de oppervlakte, de schijn) vaststaat, het diepere wezen.

Vorm van beeldspraak, ook wel hypostase genoemd, waarin een abstractie, respectievelijk een hoedanigheid, wordt voorgesteld als iets concreets, respectievelijk iets zelfstandigs. Menig spreekwoord bevat een hypostase, zoals het Vlaamse ‘Een jaar is aan geen staak gebonden’ (een jaar is zo weer voorbij).

Vaak heeft de hypostase de vorm van een personificatie, bijv. in de regels (cursivering van ons):

Om te vergaan, / dood, maak mij zoet
(G. Achterberg, VG, 1974⁵, p. 110).

Lit: F. Erdin, Das Wort Hypostasis (1939) • H. Dörrie, Hypostasis: Wort- und Bedeutungsgeschichte (1955).

hypostase zie hypostasis

hypotaxis