Algemeen letterkundig lexicon

hypotaxis

Etym:  Gr. hypo-tassein = onder plaatsen.

Term uit de grammatica ter aanduiding van een onderschikkend verband (onderschikking) tussen twee zinnen, die daardoor beschreven kunnen worden als hoofdzin en bijzin. Ter aanduiding van een nevenschikkend verband tussen grammaticaal evenwaardige zinnen, gebruikt men de term parataxis.

Lit: A. Rynell, Parataxis and hypotaxis as a criterion of syntax and style, especially in Old English poetry (1952) • G.A. van Es & P.P.J. van Caspel, Samengestelde zin: parataxis, 6 dln. (1975).

hypostasis

hypotekst zie subtekst-1