Algemeen letterkundig lexicon

hypofoor/anthypofora

Etym: Gr. hupo-fora = voorwendsel < hupo-ferein = onder iets drukkends of bedreigends wegdragen, als excuus of beletsel aanvoeren.

De term 'hypofoor' verwijst naar een begrip uit de retorica. Het is een variant van de sermocinatio: men last in een rede of verhaal-1 een vraag of objectie in, waarop vervolgens het antwoord ('anthupofora' genoemd) wordt gegeven, bijv. (door ons resp. cursief en vet aangegeven):

Te Delft.... Gij kent toch Delft? Dit stadje is schoon gelegen
(P.A. de Genestet, CC, ed. Oort, 1912², p. 229)

Men verwarre de hypofoor niet met de enigszins hieraan verwante beurtzang.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 1 (1992), kol. 685-686 (s.v. anthypofora).

hypertekst-2

hypogram zie porte-manteauwoord