hypertekst-2

Etym: Gr. huper = over, boven.

De moderne ICT (informatie- en communicatietechnologie) omschrijft hypertekst als een tekstcorpus gepresenteerd op een elektronische drager en geordend volgens informatieknopen die verschillende lectuurtrajecten mogelijk maken door bepaalde semantische verbindingen te activeren (door te ‘klikken’ op gemarkeerde woorden; zie hypereditie). De term hypertekst verwijst naar noties als HTML (HyperText Markup Language), de programmeertaal die gebruikt wordt om internetdocumenten te schrijven, en HTTP (HyperText Transfer Protocol), het telecommunicatieprotocol dat internetgebruikers toelaat om met elkaar berichten uit te wisselen en op elkaars boodschappen in te schrijven.

Lit: P. Delany & G. Landow (red.), Hypermedia and literary studies (1991) • J.H. Miller, ‘The ethics of hypertext’ in Diacritics (1995) 3-4, p. 27-39 • S. Gaggi, From text to hypertext. Decentering the subject in fiction, film, the visual arts, and electronic media (1997) • G.P. Landow, Hypertext 2.0: The convergence of comtemporary critical theory and technology (1997) • C. Vandendorpe, Du papyrus à l’hypertexte. Essai sur les mutations du texte et de la lecture (1999) • E.M. Jakobs e.a., Textproduktion. HyperText, Text, KonText (1999) • A. Lang (red.), From codex to hypertext. Reading at the turn of the twenty-first century (2012).