Algemeen letterkundig lexicon

vitium

Etym: Lat. vitium = gebrek, misslag, vergrijp < vitiare = beschadigen, ongeldig maken.

Term uit de retorica voor een vergrijp tegen één of meer van de stijldeugden, de virtutes dicendi. Tot de vitia behoren o.a. barbarisme en soloecismus (zie solecisme).

Lit:  H. Jansen, 'Vitia in de argumentatio: de eerste welbewuste retorische drogredenleer' in K. Korevaart e.a. (red.), Het woud van de retorica [...] (2007) p. 89-100. 

vite zie vita

vituperatio