verba

Etym: Lat. woorden.

Term uit de retorica voor de verwoording van de res, de zakelijke inhoud, van een rede of geschrift. Deze taalkundig-stilistische aspecten komen aan de orde in de fase van de elocutio, waarbij de redenaar of auteur kan putten uit zijn copia verborum, de voorraad woorden en uitdrukkingen die hem ter beschikking staan.

Lit: W.P.F. de Geest, Complementaire constructies bij verba sentiendi in het Nederlands (diss. 1972, 1973²) • P. de Klein, Combinatiewoordenboek: Nederlandse substantieven met hun vaste verba (2014).