Algemeen letterkundig lexicon

res

Etym: Lat. za(a)k(en).

Term uit de retorica voor de zaken of onderwerpen die aan de orde komen bij de inventio (stofvinding) en dispositio (schematische opzet). In de elocutio (stijlvorm) worden de res verwoord met behulp van verba (de verwoording). De voorraad res waarover een redenaar of auteur beschikt, is de copia rerum (beschikbare onderwerpen).

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 7 (2005), kol. 1200-1310.

requisitie zie rekest

res certa zie certum