Algemeen letterkundig lexicon

decasyllabe

Etym: Gr. deka = tien; sullabè = het samenvatten, samengrijpen (van letters), lettergreep.

Isosyllabisch vers van tien lettergrepen, veel gebruikt in de Oudfranse letterkunde, o.m. in het chanson de geste, en later ook in Engeland (Milton). De cesuur valt dan na de vierde lettergreep. Zeldzamer is de decasyllabe met cesuur na de zesde lettergreep.

In de Nederlandse literatuur komt de decasyllabe sporadisch voor. Maar men zou de volgende regel uit Verwey’s ‘Cor cordium’ als zodanig kunnen typeren:

Al hun gebed, dat úw Koninkrijk koom
(A. Verwey, VG, 1889, p. 146).

Lit: W. Thomas, Le décasyllabe roman et sa fortune littéraire en Europe: essai de métrique comparée (1904) • J.P. Robillot, ‘Entre mètre et non-mètre: le décasyllabe chez Rimbaud’ in Parade sauvage (1994), 10, p. 29-44 • A. Chevrier, Le décasyllabe à césure médiane: histoire du taratantara (2011).

decadentie

decimo-sexto zie sedecimo