Algemeen letterkundig lexicon

stol

Etym: Du. Stolle = kluit, klomp (?)

Begrip uit de hoofse lyriek voor de benaming van de twee verstechnische eenheden, van elkaar gescheiden door een vore, die samen de kop (het bovenste gedeelte van een strofe) van een 13^de-eeuws hoofs minnelied-1 vormen. De stollen maken deel uit van het tripartition, de drie delen waaruit het lied bestaat. Een Middelnederlands voorbeeld van een dergelijk lied met kop en staart kan worden aangetroffen in de strofische gedichten van Hadewijch.

Lit: N. de Paepe, Grondige studie van een Middelnederlandse auteur. Hadewijch. Strofische gedichten, 2 dln (1972²), deel Studie, p. 39-43.

stoklijst

stomme vertoning zie tableau vivant