reflexio

Etym: Lat. reflexus = ombuiging, terugbuiging < re-flectere = om-buigen.

Term uit de retorica voor een in een dialoog gebruikte distinctio, nl. een semantisch verschil tussen het normale gebruik van een woord en een door de andere spreker herhaald nadrukkelijk en bijzonder gebruik van hetzelfde woord. De reflexio is verwant aan paronomasia, anadiplosis en polyptoton.

Een geval van reflexio kan men aantreffen in G.A. Bredero's Spaenschen Brabander, waar het woord ‘Heer’ in een dialoog tussen Jerolimo en Robbeknol een geheel andere inhoud heeft:

J: Want ons Heer heet ou verleent een goey mester an mijn.
R: En ick sal jou, mijn Heer, een goede dienaar zijn.
(1618, ed. Stutterheim, 1974, p. 158)