Algemeen letterkundig lexicon

plano

Etym: Lat. planus = vlak.

Term uit de bibliografie voor een ongevouwen, meestal aan één zijde bedrukt, vel. Dit formaat, soms bibliografisch aangeduid als ‘1^o’, werd vaak gebruikt voor het pamflet. Op een plano-vel met de lange zijden verticaal lopen de kettinglijnen horizontaal; het watermerk zit in het midden op één kwart van de onder- of bovenkant.

Broadsheet van een planovel met kettinglijnen en watermerk. [bron: M.J. Pearce, A workbook of analytical & descriptive bibliography (1970), p. 69].

 

Lit: M.J. Pearce, A workbook of analytical and descriptive bibliography (1970), p. 61-62, 69 • Ph. Gaskell, A new introduction to bibliography (1974²), p. 81, 106.

planh

plaquette