Algemeen letterkundig lexicon

persuasio

Etym: Lat. persuadere = overtuigen, overreden.

Retorische term voor de overreding van het publiek of de rechter(s) door de redenaar. De spreker kan trachten het publiek tot louter verstandelijke instemming met zijn betoog te brengen (docere) of hij kan op het gevoel inwerken en trachten met ethos of pathos zijn publiek gunstig te stemmen (delectare), resp. te ontroeren (movere).

Lit: I. Worthington (red.), Persuasion: Greek rhetoric in action (1994) • F.H. van Eemeren, R. Grootendorst & T. Kruiger, Argumentatietheorie (1981²), p. 252-253 • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 6 (2003), kol. 874-907 • R.G.A. Buxton, Persuasion in Greek tragedy (2010).

perspicuitas

persvariant zie correctie op de pers