Algemeen letterkundig lexicon

docere

Etym: Lat. onderrichten.

Term uit de retorica voor één van de middelen die de ars persuadendi ten dienste staan, nl. het onderrichten van de toehoorders door het doen van objectieve mededelingen, waartoe een stijl die dicht bij het gewone spreken staat, het genus humile (één van de drie genera elocutionis), volgens de klassieke retorica het meest geschikt werd geacht. Om de zaak aannemelijk te maken (probare), dienen bewijzen aangevoerd te worden.

Lit: A. Hus, Docere et les mots de la famille de docere: étude de sémantique latine (1965) • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 2 (1994), kol. 894-896.

dobbelsteert

docilem parare