Algemeen letterkundig lexicon

oblong

Etym: Lat. ob-longus = langwerpig.

Term uit de bibliografie voor een formaat waarbij de breedte van een boek groter is dan de hoogte. Dit breed formaat wordt verkregen door de vellen bij het vouwen éénmaal of tweemaal over de lange kant te vouwen in plaats van consequent over de korte kant, zoals gebruikelijk is. Boeken gedrukt in oblong-formaat zijn zakboeken, meestal liedboeken. De oudste oblong-boeken zijn Een schoon liedekens-boeck (1543) en de refreinenbundel Refreynen int sot amoureus wijs van Jan van Doesborch (1531). Bekende 17^de-eeuwse oblong-boeken zijn het Groot lied-boeck (1622) van Bredero en Valerius' Nederlandtsche gedenck-clanck (1626).

Boek in oblongformaat. [bron: Groot lied-boek van Brederode (1966), ed. A. A. van Rijnbach]

Lit: C. Schook, Handboekje voor letterzetters, boekdrukkers en correctors, ed. F.A. Janssen (1981) • J.C. Zweijgardt, De boekdrukkerij, ed. F.A. Janssen & J. Bouman (1986).

oblomovisme

obscenitas