Algemeen letterkundig lexicon

majuskelschrift

Etym: Fr. majuscule = hoofdletter < Lat. maius = groter.

Term uit de paleografie voor een lettersoort waarvan alle letters dezelfde hoogte hebben (bijv. L en E zijn even hoog) en er geen schachten van letters naar boven of naar beneden uitsteken (bijv. P staat net als A op de schrijflijn). Onderscheiden worden de capitalis quadrata, de capitalis rustica en de capitalis cursiva. In het dagelijks spraakgebruik noemt men de majuskel een hoofdletter; in de typografie (drukkunst) spreekt men van kapitaal. Naast majuskelschrift kennen we ook minuskelschrift.

Majuskelschrift in een handschrift met Vergiliusteksten (5^e eeuw). [bron: B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988), p. 113].

Lit: B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988²), p. 106-116.

majuskelcursief zie capitalis cursiva

makame