Algemeen letterkundig lexicon

inquit-formule

Etym: Lat. inquit = zegt men.

Expliciete vermelding van achtereenvolgens a) het feit dat er gesproken gaat worden, b) de spreker en c) dat het gesprokene nu gaat komen, bijv. ‘Doe sprac die coninc ende seide:’. De inquit-formule is zeer gebruikelijk in de Middelnederlandse epische letterkunde (epiek), die primair bedoeld was om beluisterd te worden. Daarnaast treft men haar tevens aan in de eerste generatie prozawerken (prozaroman) die in de volkstaal gedrukt werden, en wel omdat er nog geen uniforme interpunctie bestond om spreker en gesproken woord ondubbelzinnig te markeren.

Lit: A.A.M. Besamusca, Het ‘Boec van Lancelote’ (1988), p. 73-74 • W. Kuiper & R.J. Resoort (vert.), Het ongelukkige leven van Esopus (1990), p. 107.

inordinatio

inscriptie zie epigraaf