Algemeen letterkundig lexicon

inordinatio

Etym: Lat. in-ordinatus = on-geordend.

Inbreuk op de hoofse orde in de Arthurepiek. In deze vorm van ridderroman was een zeker basisstramien herkenbaar: de rust en orde aan het hof van koning Arthur worden verstoord door de komst van een vreemd object (bijv. het zwevende schaakbord in de Middelnederlandse Roman van Walewein) of een persoon (Galahad in La Queste del Saint Graal). Dan trekt een ridder (soms meerdere) erop uit om de aldus verbroken orde (de inordinatio) te herstellen.

Lit: P.B. Wessels, Göttlicher Ordo und menschliche Inordinatio im Grimmelshausens "Simplicissimus Teutsch" (1966).

innerlijke monoloog zie monologue intérieur

inquit-formule