Algemeen letterkundig lexicon

genus medium

Etym: Lat. middelste genre.

Term uit de retorica – ook wel aangeduid met de termen modicum, mediocre, moderatum en floridum – voor het middelste der drie genera elocutionis, geschikt voor het aangenaam vermaak (Lat. delectare) en behagen (Lat. placere) door middel van opsmuk (ornatus). In de literatuur is het verbonden met die genres die niet duidelijk te plaatsen waren in het genus humile of het genus sublime. Voorbeelden vond men in de beschrijvende lyriek en volgens de middeleeuwse theorie ook in de Georgica van Vergilius. Overdrijving leidt hier tot slapheid (genus dissolutum).

Lit: H. Lindner, Der problematische mittlere Stil. Beiträge zur Stiltheorie und Gattungspoetik in Frankreich vom Ausgang des Mittelalters bis zum Beginn der Aufklärung (1988) • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 2 (1994), kol. 921-972 • H. Lausberg, Handbook of literary rhetoric (Eng. vert.; 1998), p. 30-39.

genus mediocre zie genus medium

genus moderatum zie genus medium