Algemeen letterkundig lexicon

epyllion

Etym: Gr. epullion = versregeltje; diminutief van ‘epos’.

Klein epos dat geschreven is in hexameters en dat inhoudelijk vergelijkbaar is met de elegie. Vaak kent het genre een mythologische digressie, maar soms ook een erotische uitweiding.

Het ontstond tijdens het hellenisme (c. 300 v. Chr.) toen het epos als verouderd werd ervaren. Het model van Kallimachos’ Hekale werd vrijwel overal nagevolgd. Deze verhalende gedichten waren vaak zeer geleerd en geduldig bewerkt. Men onderscheidt een idyllische (Theocritus) en een psychologische aanpak (Euphorion). Beide types werden in Rome ingevoerd in de 1^ste eeuw v. Chr. door de poetae novi. Hoogtepunten van het Latijnse epyllion zijn een aantal van Ovidius’ Metamorfosen alsook het verhaal van Orpheus en Euridice in het vierde boek van Vergilius’ Georgica.

Lit: C.M. Geerars, ‘Het epyllion en de structuur van Tollens’ Overwintering op Nova Zembla’ in De nieuwe taalgids 60 (1967), p. 361-372 • C.M. Geerars, ‘Het komisch epyllion Batrachomyomachia en zijn Nederlandse bewerkingen’ in De nieuwe taalgids 61 (1968), p. 361-378.

epos	equivalentie-1