Kompleete dichtwerken. Deel 2

[p. 434]

Aan Dr. D.J.A. Arntzenius.aant.

Ἱατρὸς γὰρ ἀνὴρ πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων.

Homerus.

Den Arts, den Vriend, wien met de zorg zijns kranken

De wetenschap vereenigd weegt op 't hart,

Moog door dit blad een vriend gevoelig danken

Voor trouwe hulp by ziektes strijd of smart.

Hem, die natuur in haar geheim bespiedend

Haar beurtlings volgt, en bijstaat, en geleidt,

En weêr betoomt, ja (God zijn kracht gebiedend!)

Den reddingsweg òf voorschrijft òf bereidt,

Gaf ook mijn zang nog, met der Dichtren vader,

Lof als één man, die tegen velen geldt,¹

Lag niet aan 't hart des Christens nog iets nader

Dan menschenlof, hoe billijk ook vermeld.

1 Deze woorden vertolken het bovenstaande motto naar Homerus.

[p. 435]

 

Arntzenius! neen! gy bedoeldet meerder!

 

Gy hebt gevoeld, dat elke wetenschap

 

Steeds schooner wordt, en heiliger, en teêrder,

 

Naarmate zy 't erkent van stap tot stap,

 

Hoe heel natuur den God der Heilge Schriften

 

Getuignis geeft en 't zelfde Godsmerk draagt,

 

Dat van 't begin Zijn Geest wist in te griften

 

Aan alle werk, waar Hy zich in behaagt. -

 

Zoo vlieg' zy uit met onbedwongen pennen,

 

Die wetenschap, mits ze aan geen gier ten roof

 

Van valschen waan, by 't hoogst gestegen kennen

 

Zich neêrwerp voor, zich oplosse in 't geloof! -

 

 

 

Wat lofzang zal het zijn, waar arts en leek gewagen

 

Ter eer van Christus, Heil- en Licht- en Levensbron,

 

Die, aller artsen Arts, aan 't lijdenshout geslagen

 

Zelf onze krankten droeg, en zonde en dood verwon!

1843.