Lied-boeck

xxvi.

SChyn-dueghd beveynst, met onverstand vermetel,

Door waans bedryf, princes in d'aartsche zetel.
Noemen t'ghewelt oprechte heerschappy.
Die zy bekleen met schyn van machte vry,
Maar liefds weldaad ghaan zy schandelick verbreden
Voor dienstbaarheyd, die zy met zwackheyd kleden

Zo noemen zy oock waar ootmoed gheduldigh

Versmaatheyd sno, en kleden haar onschuldigh
Met schand veracht, vol spottelicke blaamt.
Maar hoverdy wert glorye ghenaamt,
Diemen hoogh pryst en heerlick pronckt na wenschen
Int schoon ghewaad vant zoete lof der menschen.

Het eel gheslacht dat uyt God is gheboren

Wert heel veracht, voor boeren ghrof en doren.
Haar kleed is vuyl, lelick en ghants onwaard
Daar teghen wert gheprezen en vermaart
De vreemde dueghd door ydel waan roem-zuchtigh
Dwaaslick verciert, met schild en naem doorluchtigh

De reyne dueghd, vrolick door t'ghoeds verwerven

Schynt droefheyd quaad, als een ghestadigh sterven

[fol. H8v]

 

Int oordeel valsch, dat haar met trueren kleedt

 

En tspa berouw van svleeschs welluste wreet

 

Die snel vervlieght, en loont met ewigh trueren

 

Magh blydschaps naam en tvrueghden kleed ghebueren.

 

 

 

Christs armoed' ryck int gheven mild' en helpen

 

Acht elck ghebreck, en kommer niet om stelpen.

 

Haar kleren dor die schynen hatelick.

 

Maar darme zond bekleetmen statelick

 

Met valsche schyn van ryckdoms vol ghenoeghen

 

Zo zeytmen ryck tghebrex behoeftigh wroeghen.

 

 

 

Waans liste wyst op tgheld' met dueghds verliezen,

 

Waarheyd ghetrouw, raad elck tot dueghds verkiezen.

 

Onachtzaamheyd roept cras tis tyds ghenoegh.

 

Maar hodie wil spoeden laat en vroegh.

 

Tgheloof voorzeyt vervolgh en pynlick lyden

 

Deen ist ghetroost, vander wilt vluchtigh myden.