Lied-boeck

(ca. 1575)–D.V. Coornhert– rechtenstatus



[Folio H7v]
xxv. Vande thien maaghden vijfliedkens Op de wyze: Psalm. 129. i. INt schepsel kranck zoeckt dwaze luste vrueghd, En lockt der menschen domme zinnen. Maar vroede lust verblyt in d'edel dueghd Den schepper doet zy boven tschepsel minnen. D'opiny valsch, des werelds koningin Het valsche ghoed, den onwyzen ghaat wyzen. De aardsche weeld' acht zy voor groot ghewin. Om tlijf wellusts doet zy elck zaligh pryzen. Het volck onwys, volght dees ghemene waan. Na tvluchtigh ghoed swerft al haar blindheyds wenschen, Maar dit mishaaght den vroeden, die verstaan, Dat God is zelf de zalicheyd der menschen. T'verstand pryst d'edel ziel voort snode vleys, Stelt dood en leven elck tot kuer voor oghen. Dit leven kort hout zy een pelgrims reys, En stiert tot dueghd, om Goods bestier te doghen. Dees vrye kuer gheeft God den menschen al. En raat uyt liefd des waren ghoeds verkiezen. Onachtzaamheyd brengt jammerlick ten val, Door waan ghoed snood, wy tware ghoed verliezen. Als Goods ghena dan elck ter bruyloft noodt Stelt onverstand in twyfel s'hemels lusten. De aardsche vrueghd droomt zy ghewis en groot Int tydlick waant zy ewigh hier te rusten.
[Folio H8r]
maar wysheyd vroet neemt goods ghenade waar Int s'hemels feest bereyt thert in vrueghden, Met liefd' die brant int licht van oly klaar. Haar bruylofts kleed, werckt zy van mildheyds dueghden.