Lied-boeck

[fol. H4v]

xx.

OP deze merckt de mensch hem zelf moet laten

Dat magh niet zyn hy en moet hem zelf eerst haten.
Die zelf is niet het maaxel Godes ghoed:
Maar d'oude mensch van smenschen zond ghebroet.

De nieuwe Mensch van God ghemaackt na wenschen

Verderft en sterft door t'onverstand der menschen.
Dat volght uyt lust niet Goods maar eyghen raad:
Dit is de zelf, dits d'oude mensche quaad.

Dit oude quaad, dees zelf, dit zot verkiezen,

Moet elck uyt haat op waarheyds merckt verliezen,
Die nieuw en ghoed wil worden in dees tyd.
Zulck mensch vernieuwt, diens oude Mensch verslyt.

Zyn nieuwe lust verlaat zyn oude zeden.

Zyn nieuwe wil doet d'oude ghants vertreden.
Zyn nieuw verstand al doude waan verstoot
Zyn nieuw ghewoont brengt doude inder dood.

Zo wycktmen af vant oude listigh lieghen,

Van valsch-heyds merckt, oock van haar schalck bedrieghen.

[fol. H5r]

 

Daar elck hem zelf dats eyghen nut verkiest

 

Voor Godes wat, diens wezen hy verliest.

 

 

 

Dan komt de mensch op waarheyds merckt gheprezen,

 

Daar hy zyn niet verruylt om tGodtlick wezen.

 

Zo wert hy ghoed doort ontworden vant quaad.

 

Op deze merckt de mensch hem zelf verlaat.