Lied-boeck

viij.

LIefd die om dueghd dueghds loon wel kan versmaden,

Is d'edel vrucht van waarheyds trouw aanraden
Met kennis klaar, die thooghste ghoed aanwyst,
En wyslick meer dan al zyn ghaven pryst.

De ghever ghoed is beter dan zyn ghaven.

Meer magh de born dan duyzent dropkens laven.
Toneyndlick ghoed vult meer dan tendelick.
Wie tminst meest lieft verkiest heel blendelick.

Zo leven al de onherboren menschen,

Die straf ontzien, of tloon der dueghden wenschen.
Zy zelf, niet God, zyn zelfs haar hooghste lief:
Om kleyne straf, of om groot loons gherief.

[fol. G5v]

 

Tot eyghen nut streckt al haar doen en laten

 

Elck vliet zyn schaad' en zoeckt dat hem magh baten

 

Deen myt verdriet, en dander zoeckt na vrueghd,

 

Van tquaads ghequel, en vande blyde dueghd.

 

 

 

Men laat de zond' uyt vreez van dhelsch' onruste

 

Der dueghden daad, zoeckt na des hemels luste.

 

Dees rust en lust, zyn ghoed, maar tbeste niet,

 

Dats reyne liefd die recht op Gode ziet.

 

 

 

De liefde volght, tgheen kennis heeft verkoren,

 

Welckx aard zy kryght, en wort daar uyt gheboren

 

Wie God dan kent voort alderbeste ghoed,

 

Die lieft God meest, tot hem streckt al tghemoed.

 

 

 

De werckman ghoed, is beter dan zyn wercken:

 

Het schepsel vroet, maght aan zyn schepper merken

 

Ons eyghen liefd door beter wert vernielt:

 

Door liefd tot God, diens leven thert doorzielt

 

 

 

Dees liefd vereent zulck mensch met God ghemeyne:

 

Die is dan ghoed, en zelf een ghoe fonteyne:

 

Die niet behoeft, doch stadigh rycker wort:

 

Als zy haar zelf voor elck met vrueghd uyt stort.

 

 

 

Zulck minnaar Goods zoeckt dan niet meer het zyne.

 

Hy is God-ryck, en kent gheen ick of myne.

 

Dees volle back vant levend Water puur,

 

Vliet rycklick uyt, help-elck is zyn natuur.

 

 

 

Dan is de vreez voor straf door liefd verdreven:

 

Dan is de hoop van loon niet meer int leven:

[fol. G6r]

 

Dan leeft de liefd die nemmermeer verghaat:

 

Liefd die om dueghd der dueghden loon versmaat.