Lied-boeck
(ca. 1575)–D.V. Coornhert–
Auteursrechtvrij
[Folio F3r]
| |
Hy vryt zyn bruyd met daden wonderlick,
En vangt den schalck in zynen eyghen strick.
Hy bracht zyn bruyd uyt duysterheyds qua plaghen,
Op enen wegh van drie verlichte daghen.
Die wegh is zelf des levens helder licht,
Der blinden oogh' en waarheyds klaar ghezicht:
Zy nam op haar ghedacht, wil, ende wercken,
Int hemels licht, een wacker scherp opmercken.
Dacht, wild' en deed na Goods behaghen// zoet:
En trad den wegh van dees drie daghen// ghoed.
Haar jaaghden na de zonden ongheneeslick.
Herts-tochten quaad verschrickten voor zeer vreeslick
Zy stont benauwt omcinghelt metter dood.
God hulp zyn bruyd, van menschen hulpe bloot
T'gheloof sloegh rasch met een ghewilligh lyden
D'herts-tochten quaad: dat meer weeck hoogh ter zyden:
En inde plaats vant overval onstuur,
Wast water weeck den bruyd' een stalen muur.
Maar zo wast niet den na jaghenden zonden
Want het beviel den bloetdorstighen honden.
Zo dat zy al verdroncken kleyn en groot.
En zoncken diep te grond' als wichtigh loot.
Kindren des lichts, die eerst waart duysterlingen,
Wandelt int licht laat u gheen juck aandwingen,
Van Pharao, maar vry van zyn zwaarheyd
V vryer pryst in gheest en in waarheyd.
|
|