Lied-boeck

[fol. F3v]

liij.

DE vader zand zyn trouwe knecht,

Het Propheetsch woord om totter echt,
Zyns lieven zoons een Bruyd te halen,
Na zynen beeld' uyt d'aardsche palen.

Dees knecht vant haar by een fonteyn,

De doop, der zonden dood ghemeen.
Waar recht berouw int hert woont binnen,
Kan s'heren woord den zondaar vinnen.

Die knaap verblyt in vrueghden// zoet

Verciert den Bruyd met dueghden// ghoed.
Ghehoor dat op het woord kan mercken.
Met krachten dadigh in ghoey wercken.

Zo lockte hy met minlicheyd,

Den Bruyd, en vraaght haar zinlicheyd.
Hy dwingt haar niet, wil vriendlick leden:
Vrywilligh ghaat zy met hem treden.

Dus ghing zy uyt haar vaders huys,

Zy volghde twoord zy droegh haar kruys,
En ghing haar zelf willens verzaken
Om haar lief Bruyghom te ghenaken.

D'ewighe zon Goods waarde zoon

Daald' af ter aerden uyt zyn troon:
Om zynen Bruyd daar te ghemoeten:
En zalichlicken te beghroeten.

[fol. F4r]

 

Hy ghing by s'levens borne klaar,

 

Die ziende heert, hy zagh op haar,

 

met zyn al ziende klare oghen.

 

Zyn lust ist kleyn hoogh te verhoghen.

 

 

 

De Bruyd zagh hem oock spoedelick.

 

Zy daalde neer ootmoedelick,

 

Van s'kemels bult krom en hooghvaardigh,

 

En kend' haar sheren liefd niet waardigh.

 

 

 

Izack, wiens naam lachen beduydt,

 

Verblyt minlick zyn droeve bruyd:

 

En brengt haar in zyn moeders woning:

 

Daar zy verbeyt zyn trouw en kroning.