Lied-boeck

xvij. uyt het xxxi. Capittel Proverb. Het loff eender dueghdzamer vrouwen.

EEn vrouwe neerstigh ende vroed

Verciert met alle dueghden ghoed
In eeren hoogh te loven staat.
Haar kuysche trouw, en vrueghd eerbaar
Den perlen dierbaar ende klaar//
In waarde hoogh te boven, ghaat.

Lief ende waart is zy haar Man,

Zyn hart op haar betrouwen kan:
Hem zal onbreken gheld noch schat.
Altyd zoeckt zy hem ghoed te doen,
Niet quaads is hy van haar ghewoon
In weldoen werdt zy gheen tyd mat.

[fol. C1v]

 

In wol werckt zy profytelick

 

Int zachte vlas oock vlytelick:

 

Met haren handen arbeydzaam,

 

Zy is een Koopmans schip ghelyck,

 

Dat komt van verd met nering ryck,

 

Vol ghoeden elck een aanghenaam.

 

 

 

Zy staat op inde stille nacht,

 

Opt werck vant huys neemt zy wel acht

 

Dat zy dan haren Maarten gheeft.

 

Een vruchtbaar Acker is haar zin,

 

Die koopt zy met haar hands ghewin

 

En plant daar wyn die vrueghd in heeft.

 

 

 

Altyd omghort dit vlytigh tWijf,

 

Haar reyne lendens vast en stijf,

 

En sterckt haar kloeck en vroom.

 

Des nachts bluscht zy haar keerse niet,

 

Want zy den oorbaar vrolick ziet,

 

Des nerings vrucht is wellekoom.

 

 

 

Begheerlick zy haar handen streckt,

 

Aan haar Spinrocken ruygh bedeckt,

 

Met wol of vlas, des kleeds beghin.

 

Haar vingeren niet stille// staan

 

Die ghrypen kloeck de spille// aan.

 

Het spinnen brengt veel eeren in.

 

 

 

Eerlicke mildheyd pleeght zy dan

 

En vult der armen buyck daar van:

 

Dien gheeft zyt, eert zyn schaamte vraaght

 

Haar volck ontziet gheen winters wee,

 

Gheen haghel noch gheen koude snee:

 

Want elck ghevoerde kleren draaght.

 

 

[fol. C2r]

 

Tapiten maackt zy zelf voor haar

 

Haar kleed is wit van zyde klaar

 

Oock is schoon purper hare dracht.

 

Haar Man zit inder poorten hoogh,

 

Eerlick vermaart in elck mans oog:

 

En by den groten groot gheacht.

 

 

 

Reyn doecken klaar van zyde net,

 

Werckt en verkoopt zy altemet,

 

En doet den Kramers boorden schoon.

 

Met eere oock met dapperheyd,

 

Is zy bekleed na recht bescheyd.

 

Haar oudheyd brengt der vrueghden loon.

 

 

 

Int opdoen van haar kloecke mond

 

Maackt zy haar wijsheyd loflick kond:

 

Haar tong leert duechd behaghelick.

 

Om zichtelyken zy bespiet,

 

Al wat in haren huys gheschiet:

 

Zy eet haar brood niet traghelick.

 

 

 

Kinders heeft zy van zeden// ghoed,

 

Die pryzen haar met reden// zoet:

 

Haar Man houds' oock zeer lief en waard.

 

Men vint wel vrouwen eel en ryck,

 

Maar deze Vrouw ghantsch duechdelyck

 

Is boven al pryzlick vermaart.

 

 

 

Een valsch ding is de minlickheyd,

 

Oock is des schoonheyds zinlickheyd,

 

Een ydel droom en vluchtigh niet:

 

Maar zulken dueghdelicken vrouw,

 

Kloeck, neerstigh, en oock ghetrouw,

 

Is waard datmenze eere biedt.

 

 

[fol. C2v]

 

Na haarder handen wercken fijn,

 

Zal zy zeer hoogh gheprezen zijn:

 

Want hare vruchten zyn lofzaam.

 

Van haar weldaden menighfout,

 

Zullen vertellen jong en oud.

 

Want dueghde maackt een ghoede naam.