Lied-boeck

[fol. B7r]

xiiij.

WY Ballingen verstroyt met hopen veel

uyt Nederland, ons alder aardsch Prieel,
Meest al om weldoen buyten enigh schuld
Laat ons den here bidden om gheduld,
En meer ons zonden dan Gods straffe haten:
Des Heeren ghoedheyd zal ons niet verlaten.

Om berghen tlijf, elck al zyn haaf begheeft,

Met alle daar ons harte meest ankleeft:
Om d'edel ziel, daar Godes gheest in rust,
Vlieden wy niet, ons harten minste lust,
Maar volghen die plat teghen Gods gheboden
Daar door wy ons ellende zielen doden.

Int vlieden van de Tyrannie fel,

Ontzien wy moeyten, arbeyd noch ghequel:
Maar om tontghaan des Duyvels bloedicheyd,
Bidden wy niet met recht ootmoedicheyd.
Wat baat ons vryheyd vander menschen handen
Als darme ziel vast leyd an Mammons banden.

Wy vluchten tland, maar niemant boosheyd vliet

Elck bout op mensch, maar opten Heere niet.
Meer men na huys, dan na den Hemel hoopt
Elck donghevanghens Beren huyd verkoopt.
Wy klappen niet dan van ons leed te wreken.
Hoe derren wy God om ghenade smeken?

Vergheven wy niet menschen ons ghelyck

Zou God quyteren tvolck van zonden ryck

[fol. B7v]

 

Neen hy voorwaar, dus doet van u de wraack:

 

Bid God dat hy u vyand beter maack,

 

En roept dan vry, van anxtelick bezwaren:

 

Vergheeft ons heer, als wy ons schuldenaren.

 

 

 

De Heer toont ons zyn liefde in zy Roe,

 

Blyft ghy verhert (O mensch) zo ziet wel toe

 

Dat hy zyn roe niet en verscherpe meer,

 

Of dat hy niet zyn straf van ons en keer,

 

En ons na lust verhart int quaad laat zwerven

 

Om zo in weelden ewigh te bederven.

 

 

 

Ghy Bander heeren thart tot Gode keert

 

Belyt u zond, met harten kleyn verneert,

 

Onder Gods hand, en hem ghelaten staat:

 

Staat na Gods liefd, verlaat des Duyvels haat

 

God zal ons door die vander Maaghd geboren wert

 

Ontfermen, en helpen als zyn verkorenhart.