De bron-swaan, of mengeldigten

Lyk Klagt Over de Doot van Mijn Heer J. de Bruyn, Predicant binnen Doccum.

WEen nu en stort een beek van bracke dropen
Gy Sions kudde die op Doccum berg
U Zielens spijs by Bruyno plag te kopen
Waar door de geur van 't bladerrijke merg
Soo heerlijk scheen ten Hemel opgetoogen
Dat selfs het All, door sijn Geheylgde schaar
Geen wegen heeft gebaant of kon door oogen
Het regte wit, O wondre Iveraar,
Die niet alleen de herderlijke pligten
Door 't hoeden van het vee sorg vuldig hieldt
Maar als een Son: de Aarde quam verligten
Van wiens vermoog nog al de werelt krielt,
Ag 't moedeloose volk vol klaag ellende
Is nu de Nek tot aan de gront gedrukt,
Het roept, en krijt, O sondigbaare bende
Nu is de kroon ons van het hooft geruckt,

[p. 214]

 

Nu leyt dien Roem met Duysent waardigheden

 

(: Die op dit hoog veel planten heeft gestigt :)

 

In een Gedolven Mijn, wiens Engelereden

 

Nog naa sijn Doot vertoonen 't heldre ligt

 

Daar van getuygt de Priesterlijke drempel

 

Die 't ganse steunsel, en de lasten draagt

 

Van het gebouw der Godt gewyde Tempel

 

Die als een Suil van hem wier d' onder schraagt,

 

Of schoon de top van haar verheven Daken

 

Door groote storm te wreet werd aan geranst

 

Soo stelden hy een stut voor 't siddrig kraken

 

En flux waar het met Iver-sugt beschanst,

 

O gadeloose Beelt, alwaar den hoeder

 

Hoe hebt gy opgewacht in kouw, en wint

 

V schapjes nu ontbloot, van heer, en voeder,

 

Doch meer van d'Oppervoogt, als hier bemint,

 

Want daar hy in het dal van Aartse volken

 

Als een Profeetsche slaaf staag heeft geslooft,

 

Daar rust hy by van Reex van Hemel tolken

 

En draagt de krans van Glory op het hooft,

 

Daar hy omringt van soo veel saal'ge Eng'len

 

't Haleluja verbreyt op Gootse trant,

 

En voor Elschaddays Throon, haar galmen meng'len

 

Daar riest sijn heyl in't eeuwich Vaderlandt.

 

Wel dan benauwde V acht en droeve Lam'ren

 

Schoon Bonifaci Bron haar Golven bint

[p. 215]

 

Door 't naar geluyt en't bitterlijke jam'ren

 

Gelooft dat hy daar soeter stromen vindt,

 

Mits uyt dien Beek niet dan genaden vloeyen

 

Voor hem, en dien het ramp draagt met gedult,

 

Daar sal tot troost een nieuwe Ceder bloeyen,

 

Maar dit verlies is onser misdaadt schult.