De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 202]

Lijk-Gesangen,

Lyk-klagt Op het haastigh Overlijden van de Hoog Edele Personen: voor de eerste de Deugtminnende Heer mijn Heer Oene van Glinstra, ende daar naa de uytmuntende, wijse, en Eerwaardige Vrouw Mevrouw Eleonora Bouritius, anders Glinstra, Soon en Moeder.

WAt Hecuba bejammert Polydoor,
Wat Moeder siet m'om Faëton besterven,
Om Memnon weer, verbleken een Auroor,
Ag! ag! kan ook. Eleonora derven

Haar Oene! haar Kroost haar jongen Benjamijn,
Haar Stam'pijlaar daar soo veel heldedaden,
Van Deugt uytblonken als een puyk Robijn
Gestreeken op de Keur van pracht-cieraden.

Dien Thetis ach! besweek op't kouwe Graf
Van haar Achill, en golfde met'er tranen

[p. 203]

 

(Eer haar de ziel glee van de lippen af)

 

Gelijk een stroom, om soo de wech te banen.

 

 

 

Maar ag! siet daar een Hector staat omgort

 

Met Rouw, en weent om't sneven van sijn broeder,

 

En op het Lijk een zee van tranen stort,

 

Om 't sterven weer op nieu sijns waar de Moeder.

 

 

 

Wiens luyster sal de lichten van de Maan

 

Bereyken, en de glinsterende sterren,

 

Het vlik'ren door haar Glinster doen vergaan,

 

En ook de Lof straal in haar praal verwerren.

 

 

 

Wat hert souw niet, al waar't van Mermersteen

 

Versmelten, om haar beyder overlijden,

 

En om soo'n zede Son, die elk bescheen

 

Niet truyren, schoon haar zielen sig verblijden

 

 

 

In't Lusthof van de saal'ge Eng'len schaar,

 

Waar Elohim de heyl'ge Lauwerkronen

 

Sal stellen op haar kruin, en quelen daar

 

Het hemel-liet geset op Davids Toonen.

 

 

 

O! Glinstra eenig Erf, van dese Suylen

 

Sluyt toe de kranen van u Ooge Bron

 

Haar staat: is voor u staten niet te ruylen,

 

Sy wonen in't Paleys van Helion.