De bron-swaan, of mengeldigten

Op de Af-beeldinge van de hoog Ed. Juffer MeeJuffer Houwkjen van Glinstra.

MEn speurt dan uyt de Schets, en 't ster uws oogen
Haa Glinstra dat gy zijt een Glinster Ster,
Wiens zede flikkering men siet van ver
Die gy hebt uyt u Moeders borst gesoogen
De Deugd blinkt Sonne klaar uyt al u wesen,
De Leersugt schiet, (O pronk van 't Friesche landt)
Haar stralen voort, en toont op het verstandt
De grootheyt van U kragt, van elk gepresen,
Het is vergeefs geweest u staal te slijpen,
Wijl 't van natuyr een heldre luyster geeft,
Gy zijt dan 't licht dat door haar lichten leeft,
Wat hoeft men dan 't onnodich te begrijpen?
Dog 't spreekwoort seyt tot voorbeelt van de wijsen
Dat d'Oeffening nootsaakelijk is nut,
Wijl het de geest dient tot een vaste stut,
Soo moet ik voor natuyr Geleertheyt prijsen.

[p. 182]

 

Het geen U waarlijk koomt op't schoonst' bekronen,

 

En waar door dat gy wert by 't Jufferdom

 

Geëert, gelieft, in uwe stadt alom,

 

Want elk wil geerne by soo'n puyk licht wonen.