De bron-swaan, of mengeldigten

Op de Af-beeldinge van de hoog Ed. Geb. V.M.V. Titia Ruffelart A.B.V.M.

WAnneer ik sie U schildery, en weten
O! hert vrindin, soo denk ik hoe voor desen
De vrintschap bloeyden als een Cederboom
Die nu verloopt gelijk een waterstroom.
Hoewel aan mijne kant stantvast sal blijven
Schoon dat gy neffens my niet koont beklijven,

[p. 180]

 

U goetheyt staag getoont vergeet ik niet,

 

Maar sal (hoewel gy my niet by U siet)

 

Altoos soo lang mijn aders sullen tukken

 

U in het hert, en mijn geheugen drukken,

 

Ik sal tot blijk al spuwt de Nijt haar gal

 

U Eer en Roem Trompetten over al,

 

Want gy verdient veel meer als ik kan uyten

 

Doch sal u in de Rang der wijsen sluyten

 

Wijl nimmermeer de deugt, in kennis slijt

 

Maar sulk een kost'lijkheyt duyrt voor altijt,

 

Dies laat dan toe dat sonder my te roemen

 

'k U voor als naa, noch mijn Vrindin mag noemen.