De bron-swaan, of mengeldigten

Op de Af-beeldinge van de Deugtrijke Juffer Mej. Anna Ma. Blancaard.

Dus siet men toegelijk in eene Schildery
D'ontfermend' Anna, en een treurende Mary,

[p. 179]

 

Geen treurende die treurd om dat Maria weende

 

Neen! maar om dat'er naam sig met die naam vereende

 

Want haar bevallig oog schiet andre stralen uyt,

 

En wijst hoe dat haar geest een groter geest besluyt

 

Wijl sy geoefend met haar sagte tong kan weken

 

Het alderruwst gemoed door 't soet en minlijk spreken.

 

Doch schoon de Beeltenis die doot is't leven toont

 

Van haar die van de Deugd met Eerloof werd bekroont,

 

Soo sal nochtans mijn schagt, die sig in't git gaat betten.

 

Haar lof beschrijven, en haar gaven uyt trompetten.