De bron-swaan, of mengeldigten

Op de Af-beeldinge van de Deugt, en Geestrijke Juffer Mejuffer Cornelia Blancaard,

WAt siet men daar de Schets van U Cornelia,
Dat kan niet zijn: wat hand heeft u soo net gedreven,
Wat Konstpenceel, wat verw boetst soo het weesen naa
En doet u op het doek als oogenschijnlijk leven.
Hier staat Natuyr verset, en ijder die u kend,
Of vind' ik my ook door die Schildery bedrogen?
Neen, 'k weet het immers, schoon gy wel getroffen bent,
Dat gy het zijt, door 't ligt en't flonk'ren van u ogen.
Wat hert souw niet wijl gy u hert schenkt aan de konst
Veroverdt werden, en u beeld voor Pallas roemen,
En offren dienst op dienst aan u begeerde gonst
Wijl men U waarlijk moet een Thiende Musa noemen.

Doch soo u Aftrek elk verbaast, van die u siet,
Seg Blancaards kroost wat doet u eygen selfs dan niet?