De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 147]

Voor Mejuffer A.D.B.

Toon: Air.

Schoonheyt schoone Dorilee
Doet kille klippen blaken
Gy sengt de Alpen die alree
Versmelten, en doet haken
De noortschen Ysvorst naar u min
Daar Aquilon de stranden
Beherst, en geeft sig willig in
't Gewelt van uwe banden.

Soo Phaebus u maar eenmal sag
Hy souw sijn Dafne laten,
En Acis in de holen lag
By Galathee, haar haten,
Soo Polipheem u wierd' gewaar
Hy souw de Rotsen kloven,
En u op sijnen offersnaar
Met velt gesangen loven.

Selfs Psiche wijkt voor u, in kragt,
Gy doet de Liefd' verlieven,
Gy hebt de flitsboog in U magt
Om ider te doorgrieven,

[p. 148]

 

Jaa Dorilee al wat sig roert

 

Moet in u boeyens quijnen,

 

Gy hebt mijn zieltje mee vervoert

 

Wijl 'k gaa om u verdwijnen.