De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 124]

Op de ongemene Lauwer-boom staande in't Lusthof van de Ed: Heer J.v.B. Die door de felle koude uytgevroren, en naderhant afgekapt. Waarin als de Poëten seggen Dafne verandert is.

Die dus spreekt.

Toon: Machere liberté.

AY my! ik die de gloet van Febus min ontvloot,
Waar door mijn kruyn helaas! met Lauwer is omwonden,
Daar werd ik van Borëas geschonden,
Ay my! ik die de gloedt van Febus ontvloedt,
Staa In perijkel van de doodt,
Ah! help u Lief Apol, laat gy me soo vernielen
Van sulk een wrede, die in't staal geklonken staat,
Helaas! helaas! 't is Mars die Dafne komt ontzielen
En wond' op wond' in haar verbroken spieren slaat.
Ay my: ik die de gloedt van Febus min ontvloodt
Waar door mijn kruyn helaas! met Lauwer is omwonden,
Daar werd ik van Borëas geschonden,
Ay my! ik die de gloedt van Febus min ontvloodt,
Staa in perijkel van de doodt.