De bron-swaan, of mengeldigten

[Ik waar in't sagte dons geweeken]

Toon: Reveille vous.

Ik waar in't sagte dons geweeken,
Wanneer mijn waarde Minnaar riep,
Die door sijn soet en lieflijk spreken
Mijn hert deed waken schoon ik sliep.

Maer siet de deur waar toegesloten,
Gegrundeld met een ijsre bant,
Doch vant het werk nochtans begoten
Door 't Nectar druypen van sijn handt.

Ik die mijn Lief en uytverkooren
Door sijn geklop wouw laten in,
Maar open doende waar verlooren,
Mijn Herder dien ik seer bemin.

[p. 122]

 

Daar ving ik aan seer droef te klagen

 

Door het afwijken van mijn Son:

 

Ik gink rondom de wachters vragen,

 

Maar niemant mijn beminde kon.

 

 

 

Doch eer mijn hert van 't soeken ruste

 

Soo nam mijn lief tot my sijn gank,

 

Wiens Rooselippen ik doen kuste,

 

Vermits ik ben van liefde krank.

 

 

 

Ik bracht hem in dien eygen woning

 

Van die my eerstmaal heeft gebaart,

 

Daar hy als Prins en Hemels Koning

 

Tot mijn geluk noch wert bewaart.

Eynde der Geestelijcke stoffen.