De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 120]

[Dus belommert van de boomen]

Toon: Titer.

DUs belommert van de boomen,
Soek ik daagelijks mijn rust,
Daar het ruysen van de stroomen
Mijn begeerlijkheden sust,
Want hoe kriel de drifjes woeden
Van de Libanonse vloeden,
Soo ontfang ik buyten haar
Nooyt, dat aangenamer waar.

Mits dat ik hier plach te vinde,
Dien, wiens Schaduw ik bewoon,
En mijn ziele soo beminde,
Dat Hy achten al het schoon,
Waart te zijn aan my bekoomen,
Dies roept Hy, Gy hebt genomen
Door U oogen, dit mijn Hert,
Dat U opgeoffert wert.

Ach gelijk een hert door 't jagen
Snelt en spoeyt hem tot een Beek,
Soo verlang ik alle daagen,
Jaa wel duysent werven spreek
Van het schoon en Defftig weesen
Dat in Hem (mijn uyt-gelesen)

[p. 121]

 

Staat geprent, haa! Helion

 

Als een soete morgen Son.

 

 

 

Coom dan Hoop van mijn gedachten

 

Laat U Herten Philotee

 

Door 't verlangen niet versmachten

 

Maar breng haar de wijn tros mee

 

Daar de liefelijke straalen

 

Mijn Geheemelt koomt bepraalen

 

Coom ey koom mijn Helion

 

K' wagt U aan dees Libanon.