De bron-swaan, of mengeldigten

[Gelijk een versse Roos]

Courante La Reine Nouvelle.

Bruydegom.

GElijk een versse Roos
Zijt gy mijn ziels beminde,
In het wout te vinde
Daar ik u in't dal der scherpe doornen koos,
Staat op mijn lief mijn vreugde Choor
Koom dog tot my en geef mijn stem gehoor,
Soo sal de Libanonsche Linde
Juichen u te voor.

Bruydt.

Ach Sonne van mijn hart,
Ik koom door u gebeden,
Vroolijk tot u treden,
En bevind my in u sterke min verwart,
Beschaauwt my onder u banier,
En breng u Nardus reuk waarande hier,
Op dat mijn ziel mach sijn te vreeden.
Door u gonsts geswier.

Bruydegom.

Mijn schoone twijfel niet

[p. 116]

 

De Lent sal u behaagen

 

Want de Winter vlagen

 

Zijn ten eynd gedroopt van u te lang verdriet

 

De regenplas is wech gegaan,

 

Gy sult nu zijn met Mirtheloof belaan,

 

De Wijntelg bloeyt de bergen dragen,

 

Siet dees volheyt aan.

 

Bruydt.

 

Welaan ik ben gerust,

 

Gy hebt door u vermoogen

 

My dus seer bewoogen

 

Dat ik schep alleen in u mijn herten lust,

 

Ey laaf mijn ziel met bloem gewas,

 

En koel mijn hart met fruyt en ratig gras,

 

Want ik ben krank van liefd' om toogen

 

Stut mijn traane plas.

 

Bruydegom.

 

Koom dan mijn Suiv're Son

 

Geniet de hof Granaden,

 

Wilt u lust versaden,

 

Smaak de wijn uyt mijn geheylgde Nectar bron

 

Ik heb hier tot u komst bereyt

 

Veel geurich kruyt met hoonichdauw bespreyt,

 

Wort vroolijk, gaat u tong beladen,

 

Met haar soeticheyt.