De bron-swaan, of mengeldigten

[Hoe vraagt gy waar mijn lief sich hout]

Toon: La Duchesse.

HOe vraagt gy waar mijn lief sich hout,
Of vinden laat?
Ik seg hy heeft gekoosen
Het hof der Roosen,
Daar hy treden gaat
Om 'tCeder van haar groene steel te rucken
En ook om Mirh, en bloemtjes of te plucken,
Hy weyt staag in de daalen
Daar den hooning vloeyt,
Daar Nardus is te haalen,
En 't Saphyre groeyt,
Mijn lief is mijn, en ik ben sijn,
Geluckig is mijn Ziele
Ah! voor wiens glans ik kniele,
Door een vreugde pijn.

Weet gy dan nu waar dat mijn Son, Sijn gangen went,

[p. 114]

 

Of waar sijn stralen lichten,

 

Die mijn gewrichten

 

Zijn te wel bekent,

 

Ik moet sijn schoon gestalt u gaan afmalen

 

En u met eer en lof sijn roem verhalen:

 

Hy flickert als de Maane,

 

Of den daageraat,

 

Vervaarlijk als de Vaane

 

Van een Krijchs gewaadt,

 

Doet hy verbaasen al de kracht

 

Die tegen Tirsa strijden,

 

Maar hy doet weer verblijden

 

Mijn verlieft gedacht.

 

 

 

Soodanich een is hy die mijn, gemoet bewoont,

 

En die my soekt in't minnen

 

Te overwinnen,

 

Doch dewijl sijn schoont,

 

My hout beducht soo keer ik naa de beeken

 

Om sien de wijntros, of die dobblend leeken

 

En of de telgen groeyen

 

Van het teer Granaat,

 

Waar aan de vruchten bloeyen

 

Van mijn blijden staat,

 

Ik vind mijn ziel soo vast bevrijdt

[p. 115]

 

Tot Aminabats waagen,

 

Die my ter Throon sal dragen:

 

Van mijn Sulamijt.