De bron-swaan, of mengeldigten

Den Ontwapende Mars,

Minerva Spreekt.

WAt hadt ge voor te Leunen op de Drempel
In het gewyde Choor van Iovis Tempel
Wat lonkten gy ontbarrenasden Heldt
Op Nisa, doen het offer waar gesteldt
Te roken voor het oog der Hemel scharen
Het wier ook op de Heylige altaaren,
Ah! alte kuys bild Nisa haar gesigt
Neer slagtig, en wat waant gy dat mijn Nigt
Soo redeloos ontseenuwdt haar geweeten
Dat sy om V haar pligten sou vergeten?
Neen Mayors haar behaagt geen ydel kaf
Van grootsheyt, al waar 't Alexanders staf,
Schoon opgepronkt met V loftuyteryen,
Sy is mijn Priesteres hier helpt geen vryen:
Noch snorkery van Pol, of Rossiaan,
Vergeefs roept gy de Harpespeelders aan
Om Nisaas hart, of muyren te bewegen,
Doch soo de steenen sijn tot V genegen,
Slaa Trommel, en Trompet, en stapel op
De Brantkolk Etna sijn gehoornde kop,

[p. 100]

 

Die puynhoop, die se sal terstont verswelgen,

 

En V misschien met al de rest verdelgen

 

Dat vrees ik, dies grijp vveer de Wapens aan,

 

Soo gy vvilt in de gonst van Nisa staan.