De bron-swaan, of mengeldigten

Aan de sinrijke Rijmdigter, d' E. Heer M. Gargon.

MYn Heer ik moet u dit nog schrijven:
Mijn Swaantie, is al aan het drijven,

[p. 97]

 

Het steekt sijn hooft ter Biesen uyt,

 

Maar dat het lang door schaamt gescholen

 

Sich onder 't Lies-bos hield verholen,

 

En 't geeft alree een kleyn geluyt.

 

Maar of het durft de zee bepeylen,

 

Om 't groote Meirslot te bezeylen,

 

Dat weet ik niet, haar Golven gaan

 

Te hooch, en bars, te hol in't woeden,

 

Doch soo het swemt naar and're vloeden

 

Soo koomt het eerst, U Oever aan.